Муур би хүн байсан бол хэзээ ч би өөрийн бодлоосоо урвахгүй байсан, хүссэн бүхнээ чөлөөтэй хэлж, чадахгүй бол шударга байж, ямар нэгэн зүйлд хүч алдан сөхрөхгүй л байсын.. Гэтэл хүн чи хэтэрхий увайгүй юм..зүрх сэтгэл, оюун ухаан 2 чинь хоёулаа болохгүй гээд байхад хийгээд байх юм тэгээд тэрийгээ зөвтгөхдөө ингэхээс өөр аргагүй байлаа, эргэн тойрны бүх юмс хүчин зүйлүүд үүнийг шаардсан гээд л өөрийгөө аваад гарчхиймаа тэрүүхэн үедээ болчиж л байгаан биз гэтэл дараа нь яах уу ?? мэдээж бодож үзээгүй биз тэнэг л байнадаа тэнэг байна хүн чи ер нь өөрөө өөрийнхөө зовлонг, сэтгэлийн дарамтыг өөрөө бий болгоод үндэс суурийг нь тавиад байдын бишүү ?? тэгчээд дараа нь амьдрал хэцүү байна би яахлээрээ ийм хувь тавилантай байдаг байнаа гээд л гомдоллох тэгээд цөхөрч уйлж нэг үзээдл хашгирч нэг үзээд л.. эргээд тэр үед очуул яасан ч би үүнийг сонгохгүй байсан гээл ,, аль хэдийн сонголтоо хийцэн мөртлөө ,, хүмүүсээ бити өөрийгөө хуур л даа. ядаж энэ богинохон амьдралдаа өөрөөсөө урвахгүйгээр амьдарч чадахгүй гэж үү??
Saturday, September 1, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 хариулт:
Post a Comment